Sunday, May 20, 2007

Liverpool: Παραπανω απο μια ομαδα...


Λιγη Ιστορια

Η Αρχη
Το 1892 ο John Houlding, χρειαζοταν μια ομαδα για παιξει στο αδειο του γηπεδο, καθως ειχε οικονομικες διαφωνιες με την ομαδα που το χρησιμοποιουσε, την Εβερτον. Πολυ λιγο ηξερε οτι η κινηση του αυτη θα εκανε την ομαδα του, μια απο τις καλυτερες που υπαρχουν σε ολον τον κοσμο.

Ο πρωτος τιτλος της Λιβερπουλ ηρθε το 1901, και ο πρωτος τελικος της το 1904 αλλα εχασε απο τη Μπερνλι. Πολυ αργοτερα, το 1959 ηρθε στο Μεγαλο Λιμανι, ισως ο ιστορικοτερος προπονητης σε ολον τον κοσμο. Ο Μπιλ Σανγκλι, με το που εφτασε στο λιμανι, στην παρηκμασμενη ομαδα στην 2η κατηγορια, εδιωξε 34 ( ! ) παιχτες και ξαναεχτισε την ομαδα. Απο το 1959 - 1973 η ομαδα κερδισε 4 πρωταθληματα, παντα τερματιζε στην τριαδα, και κατεκτησε τον πρωτο ευρωπαικο τιτλο της, το κυπελλο ΟΥΕΦΑ. Το ξεχωριστο με τον Σανγκλι ειναι οτι εδινε βαρος στην τακτικη, και οχι στην δυναμη. Ειναι ουσιαστικα ο δημιουργος του μοντερνου ποδοσφαιρου. Μεχρι τοτε το ποδοσφαιρο ηταν ουσιαστικα αθεσικο. Ηταν ο πρωτος που χρησιμοποιησε το 4-4-2, και εκανε ολες τις παραλλαγες του.

Η ανοδικη πορεια δεν σταματησε, καθως αμεσως μετα ανελαβε ο βοηθος του Μπιλ Σανγκλι
, Μπομ Πεσλεη ο οποιος κερδισε σε 9 χρονια 21 τιτλους,εντος και εκτος Αγγλιας!

Τα δυσκολα χρονια
Το 1985 η Λιβερπουλ παιζει στο Χεηζελ,Βελγιο για τον τελικο του Κυπελλου Πρωταθλητριων με αντιπαλο την Γιουβεντους του Πλατινι. Ο χουλιγκανισμος που εικρατουσε σε ολο το νησι, εκφραστηκε σε εκεινο το γηπεδο, με αποτελεσμα να σκοτωθουν 39 οπαδοι. Ηταν αποτελεσμα της κοντρας των οπαδων. Για την ιστορια η Γιουβεντους κερδισε 1-0 με πεναλτυ εκτος περιοχης, σε ενα γηπεδο οπου στις κερκιδες υπηρχαν πτωματα...

Η δευτερη μεγαλη τραγωδια ηταν στο Χιλσμπορο, οπου σε εναν τελικο με αντιπαλο την Νοτιγχαμ Φορεστ, 94 οπαδοι της Λιβερπουλ συνθληφτικαν στις κερκιδες του σταδιου. Αλλοι 2 πεθαναν στο νοσοκομειο, ο ενας κατευθειαν και ο αλλος 4 χρονια μετα, εχοντας πεσει σε κωμα.

Ηταν η στιγμη πουθ αλλαξε το αγγλικο ποδοσφαιρο. Ξαναφτιαχτηκαν γηπεδα, αλλαξαν κανονισμοι και πλεον το Αγγλικο ποδοσφαιρο εχει γινει το καλυτερα οργανωμενο στον κοσμο. Το αιμα των αθωων δεν πηγε χαμενο. Ολοι πλεον καταλαβαιναν την σημασια της βιας στα γηπεδα.

Το 1991 μεχρι το 1998 η Λιβερπουλ περασε μια νεκρη περιοδο, λογω των πολλων προβληματων που αντιμετωπιζε κυριως οικονομικα και του χειροτερου προπονητη που ειχε ποτε τον Γκρεημ Σουνες.

Η αναγεννηση
Το 1998 ο Ζεραρ Ουγιε ανελαβε, βαζωντας σε μια γραμμη την απαξιωμενη ποδοσφαιρικα ομαδα. Κερδισε το ΟΥΕΦΑ το 2001, τερματιζοντας 2ος, την καλυτερη θεση του συλλογου απο το 1990! Ομως απο εκει και περα η ομαδα εκανε καλες πορειες χωρις να κατακτησει τιποτα με τον Ουγιε στον παγκο. Επισης ενα καρδιακο επεισοδιο τον εκανε να χασει 3 ολοκληρους μηνες, τερματιζοντας την πορεια του στον παγκο της Λιβερπουλ. Ο αντικαταστατης του, Ραφαελ Μπενιτες την πρωτη του χρονια κερδισε το Champions League σε εναν τελικο που μονο η Μιλαν δεν θελει να θυμαται. Σε 15 λεπτα η Λιβερπουλ εχανε με 3-0 και σε 6 λεπτα το σκορ εγινε 3-3. Στα πεναλτυ ο Ντουντεκ κανωντας καραγκιοζιλικια, κατεστρεψε περισσοτερο την ψυχολογια των αντιπαλων.Ο αρχηγος Στιβεν Τζεραρντ σηκωσε το κορυφαιο τροπαιο στον ουρανο της Κωνσταντινουπολης.

Η ιδεολογια

Η ομαδα παντα παρεμεινε η ομαδα του λαου. Καθως η πολη ηταν κυριως ναυτικοι και λιμενεργατες, διαδωθηκε και αγαπηθηκε σε ολον τον κοσμο. Ο κοσμος της παραμενει λαικος και σημερα παρολη την χλιδη της Πρεμιερ Λιγκ. Οι περισσοτεροι θυμουνται τα χαμενα τους αδερφια, ομοιδεατες οπαδους που χαθηκαν. Σε καθε αγωνα, πριν το τελος, ολοι μαζι τραγουδανε τον υμνο της ομαδας You'll never walk alone τιμωντας ετσι τα αδερφια τους που χαθηκαν τοσο αδικα.

Θεωρειται μια απο τις πιο δημοφιλης παγκοσμιως, γιατι δεν ειναι η υπερομαδα που σαρωνει τα παντα. Αυτες οι ομαδες εχουν το κακο οτι ξεφουσκωνουν, οτι χανονται. Η ιστορια το αποδεικνυει σε καθε σεζον. Η Λιβερπουλ ειναι η ομαδα που θα σε κανει να δεις το ποδοσφαιρο οπως φτιαχτηκε να ειναι. Συγκινηση, παθος, αγωνια και απογοητευση. Δεν σαρωνει τα ματς, δεν επιβαλλεται, σεβεται τον αντιπαλο και κανει τον αντιπαλο να την σεβαστει. Μονο οι αγνωμονες της Ιστοριας του ποδοσφαιρου δεν σεβονται αυτην την ομαδα. Κατα βαθος, οταν σκεφτομαστε ποδοσφαιρο, σκεφτομαστε Λιβερπουλ. Ολοι νοιωθουν στο ελαχιστο αυτη την ομαδα, και θα θελουν να νοιωσουν λιγο απο το συνολο των συναισθηματων που προσφερει...

Το μελλον.

Την Τεταρτη η ομαδα αντιμετωπιζει την Μιλαν στον τελικο της Αθηνας. Κανεις δεν μπορει με σιγουρια να πει ποιος θα κερδισει. Δυο πραματα ειναι σιγουρα: οτι θα εχει πολυ θεαμα, ανταξιο των ονοματων των 2 αυτων ομαδων, και δευτερον οτι πριν το τελος, θα αντηχησει σε ολο το ΟΑΚΑ, ο ωραιοτερος υμνος ποδοσφαιρου απο τους οπαδους:

"When you walk through the storm
Hold your head up high
And don't be afraid of the dark
At the end of the storm
There's a golden sky
And the sweet silver song of the lark.

Walk on, through the wind
Walk on, through the rain
Though your dreams be tossed and blown
Walk on, walk on, with hope in your heart
And you'll never walk alone
You'll never walk alone

Walk on, walk on, with hope in your heart
And you'll never walk alone
You'll never walk alone."

" Όταν περπατάς μέσα από την καταιγίδα
Κράτα το κεφάλι σου ψηλά
Και μην φοβάσαι το σκοτάδι
Στο τέλος της καταιγίδας
Υπάρχει χρυσός ουρανός
και το γλυκό ασημένιο τραγούδι της
ηρεμίας

Περπάτα μέσα από τον άνεμο
Περπάτα μέσα από την βροχή
Και αν τα όνειρα σου πετιούνται και
φυσιούνται
Συνέχισε να περπατάς, με ελπίδα στη
καρδιά σου
Και δεν θα περπατήσεις ποτέ μόνος
Δεν θα περπατήσεις ποτέ μόνος


Συνέχισε να περπατάς, με ελπίδα στη καρδιά σου
Και δεν θα περπατήσεις ποτέ μόνος
Δεν θα περπατήσεις ποτέ μόνος"

...



8 comments:

ion said...

Καταρχάς, να ευχηθώ στην ομάδα σου να καταφέρει κάτι ανάλογο με αυτό που πέτυχε η ΑΕΚ το Νοέμβριο: να κερδίσει δηλαδή, έστω και με 1-0 τη Μίλαν...

Έχω μάθει να επιλέγω τις ομάδες που υποστηρίζω (είναι γύρω στις πέντε) με κριτήρια που ξεφεύγουν απο αμιγώς ποδοσφαιρικές επιτυχίες και τίτλους. Με ενδιαφέρει περισσότερο το ήθος, η συμπεριφορά, η τυχόν ιδεολογία που πρεσβεύουν και η ιστορία τους. Ποδοσφαιρικά πυροτεχνήματα τύπου Chelsea με αφήνουν παγερά αδιάφορο, όσο εντυπωσιακά κι αν εκρήγνυνται...

Αν και δεν είμαι Λίβερπουλ, την συμπαθώ, ακριβώς γιατί έχει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Πραγματικά θαυμάζω το γεγονός οτι όλοι σκοτώνονται, πληρώνουν τρελά λεφτά, αγωνίζονται με παικταράδες, για να πηγαίνει τελικά...στον τελικό η Λίβερπουλ. Μια ομάδα χωρίς πολυτέλειες και αστραφτερά ονόματα (πέραν του πανμέγιστου, διαγαλαξιακού Τζέραρντ) αλλά με βαριά φανέλα. Κι αυτό είναι που μετράει: η ψυχή, η θέληση και το πάθος για μπάλα. Η φανέλα της Λίβερπουλ διαθέτει και τα τρία.

ps. αυτό το γραφικό ανθρωπάριο απ'την Πορτογαλία δεν είναι άξιο να πλύνει(μέσα-εξω) το αμάξι του Σερ Άλεξ Φέργκισον... (άσχετο, αλλα κάθε στιγμή είναι κατάλληλη για κράξιμο στον Μουρίνιο)

:)

Weird AL said...

Ασε τωρα τους χαμενους. Παλι καλα που δεν διασυρθηκε στο Ανφιλντ.

Αυτος οτι και να κανει, μονος του θα περπατησει...

Weird AL said...

Επισης, ευχαριστω για τα καλα σου λογια...

ion said...

Καλημέρα και χρόνια πολλά!
Να τα εκατοστίσεις! Υγεία, ευτυχία & πολλά λεφτά...

ps. το κέρασμα δεν το γλιτώνεις;)

elafini said...

είσαι φανατικός βλέπω...και συνωνόματος..χρόνια πολλά ;)

Weird AL said...

Actually, 21/5 ειχα γενεθλια... Δεν με λενε Κωστα, ουτε και Ελενη...

lazinio said...

egw anatrixiasa otan ematha oti prin ton agwna oloi akoumpane tin epigrafh this is anfield. eimai milan pantws.

Anonymous said...

Αλλο ενα πολυ ωραιο σου ποστ!!!
Ολες οι ομαδες χρειαζονται τοσο αφοσιωμενους και ενημερωμενους οπαδους.
Μηπως να αρχισεις να γραφεις πιο συχνα για θεματα σχετικα με το ποδοσφαιρο...?
Λεω εγω τωρα...