Tuesday, June 19, 2007

Kurt Cobain, ενα πραγματικο ειδωλο...


Ενας απο τους λιγους ανθρωπους που με επηρρεασαν στην ζωη μου,ηταν ο Κερτ Κομπαιην. Ο τραγουδιστης και συνθετης των Νιρβανα, αλλαξε ολοκληρη την εποχη του. Γεννημενος στην Αμερικη το 1967, τραγουδουσε απο 7 χρονων. Το γεγονος που αλλαξε την ζωη του ηταν ο χωρισμος των γονιών του.

Μετα, συμφωνα με τις αφηγησεις της μητερας του, εγινε απομακρος... Στην εφηβεια του ειχε απορριψει τον τοτε Αμερικανικο τροπο ζωης, αφου παρατησε ολα τα σπορ για τις τεχνες.

Ειχε γινει αντιθετος στην κοινωνια του 70-80 που ακομη δεν ειχε συνελθει απο τον πουριτανισμο και τους χιπις. Σε συνεντευξη του το 1993 ο ιδιος παραδεχεται οτι εγραφε στους τοιχους "GOD is GAY" και "Homo sex rules", λογω του οτι ειχε ενα gay φιλο, τον οποιον κακοποιουσαν οι συμμαθητες του στο λυκειο.

Στην 3η λυκειου, παρατησε το σχολειο, και η μητερα του τον εδιωξε απο το σπιτι για να βρει δουλεια. Το αποτελεσμα ηταν να ζησει κατω απο γεφυρα, που αργοτερα περιγραφει στο τραγουδι "Something in the Way".

Ο Κερτ ιδρυσε τους Νιρβανα καπου στο 1986 και εκαναν το πρωτο τους αλμπουμ το 1989. Απο τοτε αρχισε ο πολεμος της κοινωνιας στο προσωπο του. Αφορμη ηταν ο βιασμος μιας κοπελας απο 2 αντρες που τραγουδουσαν εκεινη την ωρα το κομματι "Πολλυ". Ο ιδιος ο Κομπαιην τους αποκαλεσε "Πεταμενα ωαρια και σπερματα", αλλα προφανως αυτο δεν ηταν αρκετο. Συνεχισε ο ιδιος να αδιαφορει για την κοινωνια, αλλα η κοινωνια τον κυνηγησε να τον καταστρεψει.

Παρολη την ισχυρη πιεση και κυνηγητο για το κεφαλι του, τον προδωσε τελικα η μεγαλη του αγαπη. Οταν παντρευτηκε την Τζενιφερ Λαβ, ο ιδιος εθιστηκε στα ναρκωτικα, παρολο που εκανε μικρη χρηση πριν το γαμο του. Στις 8 Απριλιου το 1984 βρεθηκε το πτωμα του σε μια καλυβα. Ενα οπλο ηταν στο χερι του, και το κεφαλι του ανοιγμενο. Αυτοκτονια; Δολοφονια; Συμφεροντα πολλα... Κανεις δεν ξερει με σιγουρια. Εως σημερα ειναι παραξενο που η ιδια η (τοτε) συζυγος του, δειχνει να μην την ενδιαφερει το τι εγινε, ακομη και οταν οι τοξικολογικες εδειξαν οτι η αυτοκτονια ηταν αυνατο να γινει, γιατι ηταν αναισθητος την ωρα του φονου του.

Ο Κερτ αλλαξε την εποχη του. Εδωσε χρωμα στα αχαρα 90's, εγραψε στα αρχιδια του οσους ελεγαν οτι ειναι αποβρασμα. Ειπε στον κοσμο να ειναι ελευθερος. Να μην ανηκει σε "στυλ" και "ρεύματα". Να μην δεχονται οτι ειναι δεδομενο, επειδη απλα ειναι δεδομενο. Ειπε στον καθενα μας, να ειμαστε αυτοι που θελουμε να ειμαστε και οχι αυτοι που μας θελουν να ειμαστε. Εδωσε νοημα σε πολλες ζωες. Εδωσε ελευθερια στην συγκρατημενη, ανευ λογω και αιτιας, κοινωνια...Εβγαλε απο τα δεσμα της, την αυτοματοποιημενη καθημερινοτητα μας...


Κερτ Κομπαιην, ο ανθρωπος που σου ειπε να γινεις οτι θελεις...

Thursday, June 07, 2007

The last day on Earth...


Yesterday was a million years ago
In all my past lives I played an asshole

Now I found you, its almost too late

And this earth seems obliviating

We are trembling in our crutches
High and dead our skin is glass
Im so empty here without you
I crack and split my xerox hands


I know its the last day on earth
Well be together while the planet dies
I know its the last day on earth
Well never say goodbye

The dogs slaughter each other softly

Love burns its casualties
We are damaged provider modules
Spill the seeds at our childrens feet

Im so empty here without you
I know they want me dead


I know its the last day on earth
Well be together while the planet dies
I know its the last day on earth
Well never say goodbye


Tuesday, June 05, 2007

Σε λιγο:

Ο Παρασκευας παιρνει συνεντευξη απο τον Charlie Manson


ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ στο Blog μου: Ο Τσαρλι Μανσον ζηταει συγγνωμη απο τον μπατζανακη του γειτονα του Πολανσκι
"Ηθελα να σκοτωσω τον Σπιλμπεργκ" "Δεν ηταν κατι προσωπικο" "Ο Θεος δεν υπαρχει για μενα" απανταει ο στυγνος δολοφονος.

Friday, June 01, 2007

Για την Αμαλία...

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»


(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)


«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»


(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαΐου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»


(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

  • ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
  • ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
  • ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
  • ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.
  • ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

  • ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
  • ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
  • ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.


(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ